چهره ي دردِ نداشتن، از پس رنگ و نقابه
قصّه ي مرغ نشسته، از غم بال شكسته
دل به نگاه تو بسته، ناظر اوج عقابه
حسّ قشنگ پريدن، تو دل و برق نگاشه
وقتي كه دست عزيزي، در پي لطف و ثوابه
خونه ي صبر و اميدش، روشن و گرم صداته
وقتي كه مهرِ محبت، بر سر و بومش بتابه
غنچه ي عزم و تلاشش، وا مي شه وقتي ببينه
گوشه ي چشمي هميشه، دل نگران و پر آبه
تبادل
لینک هوشمند
